Dus toch

Vandaag heb dan toch maar onze oprit sneeuwvrij gemaakt. Ik heb deze ijzig koude dagen enorm veel respect voor de kranten-bezorgers. Vandaar. Toen ontsproot er ineens een limerick uit mijn pen: Een postbode uit Bergen op Zoom maakte een sliding! Echt niet gewoon! Hij brak toen zijn been, en ik heel gemeen veegde toen mijn eigen straatje schoon. Vorige week moest ik surveillance lopen in een mavo 2 klas. En wat had ik te doen met de allochtone leerlingen in dat klasje. Ze zaten zonder uitzondering te blokken op allerhande Nederlandse uitdrukkingen, zoals: Je eigen straatje schoonvegen Steen en been klagen Je op glad ijs begeven De kat uit de boom kijken De hond in de pot vinden enz. "Goed gebekt", heet het boekje, en o, wat moet dat moeilijk zijn als het Nederlands niet je moedertaal is. Respect dus vandaag van mij voor de krantenjongens, en voor de jongens en meiden op school die thuis Turks of Marokkaans spreken en zich op school een boek vol Nederlandse ui

Pfffff, het lijkt echt op trekken aan een dood paard. Vanavond op gesprek geweest op de school van Daniël, om zijn handelingsplan voor het tweede deel van dit schooljaar te bespreken. Je mag hopen dat een VSO school al vele jaren gewend is met handelingsplannen te werken. Nochtans lag er voor mijn zoon geen plan. Eigenlijk was het dus een beetje gepraat in de ruimte. En ik heb er een vervelend gevoel bij. Ben ik nou zo'n rotmoeder, of ligt het aan de school. Meer en meer kom ik erachter dat we op een reuze manier langs elkaar heen praten. De VSO school leidt op naar werk. Ik ben reuze blij dat Daniël op de woensdagmiddag een baantje heeft bij de drukkerij. Daar mag hij papier in de versnipperaar doen, brieven in enveloppen stoppen, etc.. Hij doet er werkervaring op, discipline, en hij verdient er wat mee. Super. Maar mag mijn kind zich op school ook wat breder ontwikkelen? Er hangt inmiddels een digitaal schoolbord in de klas. En ik verzucht: laat ze het jeugdjournaal zien en pra