O, o die eerstelijnszorg
Je zou er ziek van worden Al eerder schreef ik een blog over de ontoegankelijke huisartspraktijken. In onze nieuwe woonplaats konden we terecht bij een van de twee huisartsen die nog nieuwe patiënten willen inschrijven. Gister had ik een afspraak, niet met de huisarts maar met de praktijkondersteuner. Tien over 11 moest ik er zijn, ik was er om 11 uur. Als je binnen stapt zie je twee telefonistes / assistentes met voor zich een bordje 'wachten' en 'wie een afspraak heeft kan plaatsnemen in de wachtkamer'. De wachtkamer is een afgesloten ruimte met een deur die vanzelf dichtvalt. Er zitten ca. tien mensen, de ramen hermetisch gesloten, de virussen dwarrelen door de lucht. Ik schuif de lamellen opzij en laat twee ramen open kiepen. Niemand heeft bezwaar. Na een half uur doe ik schroomvallig de deur open en vraag de assistente of ik wel in de goede wachtkamer zit. "Ja hoor", zegt ze. Deur Valt Weer Dicht. Al die tijd staat op het beeldscherm dat de praktijko