De blinden

Eerste blindgeborene: 
'Blijf zitten! -We moeten wachten, wachten - We weten niet aan welke kant de brede rivier ligt en rondom het gesticht zijn er overal moerassen. We moeten wachten wachten, wachten... Hij komt wel terug, hij moet wel!'

Maurice Maeterlinck, De blinden
Bebuquin | Toneelhuis

Een hoogbejaarde priester zorgt voor twaalf blinde mensen, mannen, vrouwen, oud en jong. Een jonge vrouw draagt een zuigeling. Ze dragen dikke vale kleren en zitten te wachten met hun ellebogen op de knieën. Sommigen jammeren. De mannen horen de oude vrouwen bidden. Ze vragen zich af waar de priester is gebleven. De oudste blinde vrouw denkt dat de priester moe was en even bij hen is komen zitten. "Ik denk dat hij nu brood en water is gaan zoeken." De jongste blinde vrouw zegt: "Hij nam mijn handen in de zijne toen hij wegging, en ze trilden alsof hij bang was. Daarna heeft hij me een kus gegeven."
Langzaam dringt het tot de blinden door dat de priester misschien nooit meer terug komt. "Wee zij die niet kunnen zien!" roept een blinde man. Het wordt steeds spannender, ze weten niet welk moment van de dag het is, hoe lang ze er al zitten en of de zon nog schijnt. De dialogen zijn kort en gaan over gewone dingen:
"Soms droom ik dat ik kan zien."
"Ikzelf, ik zie nooit iets wanneer ik droom."
"Meestal droom ik slechts om middernacht."
Langzaam slaat de stemming om. Ze horen geluiden, gehuil, er vallen dingen en het besef dringt door dat ze aan hun lot zijn over gelaten. De priester komt niet terug. Ze zijn bang, Ze horen het ruisen van de zee. Even horen ze voetstappen maar er is niemand, het is een hond die de eerste blindgeborene mee troont naar de roerloze priester. Hij roept: "Ik heb iets zeer kouds aangeraakt. Ik voel iets... ik denk dat ik iemands gezicht aanraak!" Dan betasten ze het lijk en beschuldigen elkaar ervan dat ze de priester hebben uitgeput. Nu weten ze dat de blinden de blinden zullen moeten geleiden. Het begint te sneeuwen, zullen ze ooit thuiskomen.
De onmacht, de angst, de woordenwisselingen, de afhankelijkheid. Het laat je niet los. Het kan zomaar uitlopen op een tragedie.
Een bewerking van dit boekje is komende zomer te zien op het Zeeland Nazomerfestival in Veere. (2018)

46 pagina's