Dus toch

"Van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving"   Dan wil ik niet achterblijven. Als het moet dan moet het. We hebben het goed en de handicap van mijn zoon is niet zo erg dat hij niks kan. Integendeel we doen er alles aan om hem op te voeden tot zelfstandigheid.   Dus ik wil participeren, de lasten delen. Ik wil best overwegen om geen reisvergoeding meer te vragen bij de gemeente. We maken geen gebruik van het leerlingenvervoer omdat ik Daniël heb geleerd met de gewone bus te reizen.   Ook wil ik overwegen om onze pgb-indicatie niet meer te verlengen. De extra zorg geven en bekostigen we dan zelf nu we het nog kunnen.   Maar dan vraag ik de samenleving wel of mijn zoon ook mag participeren. Twee weken geleden zag ik deze poster       en dacht: dit is onze kans. Ik heb onze buurtsuper gevraagd of Daniël vakken mag vullen. Ik heb aangeboden om uit mijn pgb iemand te betalen die Daniël kan begeleiden totdat hij zelfstandig kan werken. De buurts

Cito scores openbaar 'Scores Cito-toets mogen openbaar gemaakt worden' kopte mijn krant vorige week. Om te laten zien hoe Cito-scores kinderen kunnen nivelleren tot een gemiddelde grijze muis, maak ik bij dezen de Cito-scores van mijn dochter openbaar. Omdat de leerkracht van groep 8 zei dat ze nog nooit zo'n slimme leerling had gehad die zo slecht kon rekenen, heb ik besloten om mijn dochter te laten testen bij Praktijk Merkelbach. Daar kwam uit dat ze operationele en klassieke dyscalculie heeft. Een rekenstoornis. Dat bleek: Taal: percentielscore 83 Studievaardigheden: percentielscore 81 Wereldoriëntatie: percentielscore 98 Rekenen/wiskunde: percentielscore 12 Ze maken daarvan dan een gemiddelde zodat er bij mijn dochter een vmbo/t advies uit kwam rollen. En zo geschiedde. Dochterlief heeft vier jaar onder gepresteerd op het vmbo/t. En moest toen ze verder ging in havo 4 leren wat leren is. Refrein: Hoe maak je van een kind een grijze muis. Bij mijn zoon