Posts

Posts uit december, 2012 tonen

Bijbaantje

Afbeelding
Nee, ik ga niet altijd over mijn zoon met Down schrijven. Ik ga ook geen namen van scholen of namen van bedrijven noemen. Maar ik ga laten zien dat je deuren kunt openen waar anderen ze dichtdoen. Omdat we ontvreden waren over het handelingsplan voor mijn zoon, had ik een gesprek  met de leerkracht aangevraagd. Daniël zit op het Voortgezet Speciaal Onderwijs (VSO) Van mij geen kwaad woord over de school. Lesgeven aan leerlingen met een IQ onder de 70 is geen sinecure. *Respect.* Goed, mijn dochter en ik hebben gesproken met Daniëls leerkracht en de orthopedagoog van de school. Na een tijdje vroeg de orthopedagoog ons: "Waar zien jullie Daniël als hij 20 is." Wij zeiden dat we Daniël dan betaald werk zien doen in de zachte sector, bijvoorbeeld in de keuken van een verpleeghuis. "Dan verschillen we daarover van mening", zei de orthopedagoog, "Maar daar moeten we over in gesprek blijven." Daniël is nu 15 en mag nog vijf jaar naar het VSO. Nu al gaat de

vriendloos

Afbeelding
Zo Sinterklaas is weg en de verjaardagen voorbij. Voordeel van decemberfeestjes is dat je koelkast niet hoeft uit te puilen. De buitentemperatuur is prima om je spullen koel te houden. Mijn zoon en dochter zijn een dag na elkaar jarig dus het is voor elk twee dagen feest. We zijn inmiddels vele kaartjes, cadeautjes en bloemen verder. En weer een ervaring rijker die in mijn hoofd blijft hangen. Het was gezellig, we hebben allemaal leuk zitten kletsen behalve Daniël die 15 werd en het syndroom van Down heeft. Hij zat in stilte te genieten. Een stel pubermeiden die voor mijn dochter kwamen, speelden en kletsten met mijn nichtjes en neef. Niemand sprak met Daniël. Ik ben al twee keer naar een cursusavond geweest onder de titel 'Natuurlijk een Netwerk.' Hoe maak je een netwerk om je kwetsbare kind. Keihard werd duidelijk dat Daniël wel een lieve zus en ons als ouders heeft. Ook aardige professionals, zoals de fysiotherapeut, de gymjuf, de muziekdocent, enz. Maar wat pijnlijk o

de Zichtbare Schakel

De Zichtbare Schakel ...Ik was even op het verkeerde been gezet.... Als de dagen korten proberen de winkeliers de sfeer te verhogen met muziek, lichtjes en versieringen. Zodoende is het best gezellig in de stad. Laatst stonden voor de Albert Hein statafels met folders en daarbij een paar dames die het winkelend publiek aanspraken. Ik merkte dat er geen sprake was van verkooppraatjes. Er hing een gezellige sfeer. Je zag de mensen in alle rust met elkaar praten. Ik werd ook aangesproken en mijn eerste reactie was terughoudend. Je denkt toch dat iemand je iets wil verkopen. Heus het kan best een goed doel zijn, maar altijd zet je je schrap. Je neemt je voor jezelf niet te laten overreden tot het nemen van een besluit waarover je later spijt hebt. Maar dit was anders, deze mevrouw vroeg me of ze iets mocht vertellen over de Zichtbare Schakel. Ik luister gedwee en mijn sympathie steeg naamate ik meer vernam. "Kent u mensen in uw buurt die zorg nodig hebben? Misschien kent u iem