Dus toch

Het is vrijdagmiddag half vijf en ik ervaar pijnlijk het gevoel van de schoonmakers hoe het is, behandeld te worden als lucht. Onze school heeft bij de voordeur een vitrine die we als godsdienstdocenten mogen vullen. Ik doe dat het liefst als er geen leerlingen rondlopen dus vrijdagnamiddag om een uur of vijf sta ik op een stoel in de hal de vitrine te vullen: Ik draag een spijkerrok en een blauwe trui en daarmee ben ik net zo blauw als de schoonmakers in hun blauwe werkjassen. Een voor een verlaten mijn collega's de school. Ik weet zeker dat ze ons zien, de schoonmaker die de trap dweilt en mij op een stoel staand bij de vitrine. Maar niemand zegt gedag of wenst ons een goed weekend. Hoewel we hard bezig zijn de school schoon te maken en te verfraaien. Lucht zijn we. In de krant lees ik dat er acties dreigen van schoonmaakpersoneel voor meer waardering en geld. Geld kan ik niet geven, maar waardering wel. Soms moet je het zelf even voelen wat het is om genegeerd te w

    Ryan Bell wil leven als atheïst Een dominee die atheïst is dat is dus als ik me niet vergis iets wat echt niet kan, we noemen dat dan contradictio in terminis Dominee bezit een ‘Van Dyck’ “Amazing Grace how sweet the sound”, zei een Britse pastor dankbaar en blij. “Luidt de klokken maar Het is voor mekaar; De schatten der kerk liggen bij mij.” Van Miltenburg nodigt fractieleiders uit   Wilders en van Ojik riepen: “ Proost”. Maar Pechtold toonde zich wel het grootst. Hij vroeg:   “Wat drink jij?” En de gastvrouw zei: “Nou, ik verlang naar een bakje troost”.