Oker
Daarna rijden we dwars door de woestijn van Arizona... De radio hebben we voor de lol op een countryzender gezet, roadtripmuziek. We zingen mee: "All my exes live in Texas, that's why I hang my hat in Tennessee." Ik gloei van geluk.
Robin Elias, Oker
Ark Media, Heerenveen
Dankzij passages als hierboven wordt Oker geen loodzwaar boek. Daan en Nina hebben een dochter, Roos. Hun tweede dochter, Hanna overleed kort na de geboorte. Daan en Nina zijn allebei universitair geschoold en hadden al een buitenlandreis in de planning.
Tijdens het lezen kom je te weten hoe moeilijk de eerste dagen van Hanna geweest zijn. Hoeveel verdriet Daan en Nina hebben. Om en om kun je in flashbacks hun gedachten lezen. Als ze voor drie maanden naar de Verenigde Staten vertrekken, zitten ze weliswaar in een andere omgeving maar ze nemen hun verdriet mee.
Als Nina door de supermarkt loopt hoor je haar zeggen: "Ik loop langs de schappen met broodbeleg. Mijn kind is dood, mijn buik is leeg... maar ik doe alsof het goed me me gaat. Niets aan de hand. Ik. Doe. Boodschappen... Mijn kind is dood en mijn buik is leeg en er is niemand die het hier weet."
Het is niet dat ze gevlucht zijn uit hun huis in Utrecht waar Hanna lag opgebaard, ze hadden hun reis al vooraf gepland. Toch zijn ze er blij mee. Dan loop je er echter wel tegenaan dat niemand je situatie kent. Tijdens het lezen van Oker moest ik meer dan eens denken aan een ander boekje dat ik las: Uit de tijd vallen van David Grossman . Alle personages hebben een kind verloren en gaan lopen. Ze moéten onderweg zijn.
Het verschil met Oker is dat Daan en Nina af en toe steun hebben aan hun geloof en bovendien willen en kunnen ze zich laten troosten. Zoals bij dit fragment:
"Hoe komt het toch,"zegt Daan, "dat de waarom-vraag voor ons niet zo speelt? Hoort dat niet bij lijden, bij verlies? Waarom?
"Ik denk," zegt Nina. "omdat die vraag ons niet helpt. Ik denk vaker over de hoe-nu-verder-vraag."
"Moeten we God niet aanroepen? Worstelen met hem, klagen, boos worden? Dat mag toch?
"Ik ben niet boos op God."
"Maar misschien kunnen we met Hem in discussie gaan?"
"Waar was jij Daan, toen Ik deze bergen schiep? Waar was jij toen ik de naaldbossen van de Rocky Mountains plantte?"
"Ik heb niet zo'n diepe behoefte, niet om te klagen. of zo, maar om gehoord te worden. Om te vertellen. Om te horen: Ik heb naar je geluisterd."
Oker is een boekje over diep verdriet en toch kan het je troosten. Omdat mensen veel kunnen dragen, omdat mensen elkaar kunnen troosten, omdat je als christen weet dat je kind leeft ook al is het gestorven.
199 pagina's