Gelezen: Rode papaver van Els Florijn

Ik smul van literaire non-fictie. De boeken van Judith Koelemeijer, Anna Boom en Hemelvaart en Tonio Andrades Val van Formosa staan in mijn boekenkast en zal ik nooit weg doen

Rode Papaver van Els Florijn past ook een beetje in dat rijtje. 
Uitgever: Mozaiek, Uitrecht

Gebaseerd op een waargebeurd verhaal over de moed van twee verpleegsters in de Eerste Wereldoorlog.

De meeste mensen ontwijken haar want Anna weigert te praten tot groot verdriet van haar vader. Hij kon er boos om worden. Anna’s moeder had er geduld mee. Toen haar moeder stierf was Anna verdrietig, toen haar vader stierf was ze boos. Ze moet zwijgend de begrafenis zien te regelen en nu staat ze er alleen voor om de boerderij draaiende te houden.

Dat gaat moeizaam, op de markt verkoopt ze haast niets want de mensen vinden haar raar. Door de komst van Arthur Rademakers verandert haar leven. Hij komt haar leven binnen en ze communiceren met een schriftje dat tussen hen heen en weer wordt geschoven. Arthur is de jongste zoon van de van oorsprong Vlaamse boer Rademakers. Uiteindelijke komt de aap uit de mouw en Arthur zegt; “Ik wil met je trouwen.” Anne weet het zeker, hij wil mij niet maar mijn boerderij. Ze pakt haar schriftje en schrijft: “Nee.”

De aanhouder wint en na nog een paar bezoekjes weet Arthur Annes hart voor zich te winnen en trouwen ze. De boerderij wordt opgeknapt en ze hebben het samen goed.

Na een fikse ruzie gaat Arthur terug naar België om te vechten aan het front. Als Anne hem daar gaat zoeken ontmoet ze Mairi, een verpleegster.  Die neemt Anne mee, belooft haar dat ze zal helpen Arthur te vinden. Dat lukt voorlopig niet omdat de gevechten hevig zijn en Anne nodig is in het veldhospitaal. Mairi geeft Anne instructies om volwaardig mee te kunnen draaien in de zorg voor de gewonde soldaten.

De toestand waarin de soldaten worden binnengebracht is ten hemel schreiend. Anne weet er als geen ander enige verlichting in te brengen. Ze wordt een top verpleegster die tot het uiterste gaat ook als het gaat om iemand waardig te kunnen laten sterven. Mairi doet wat ze beloofde en als het even rustig is aan het front en in het hospitaal gaan ze op zoek naar Arthur.

Florijn vlecht fictie en non-fictie door elkaar. Ze maakte gebruik van dagboeken uit de Eerste Wereldoorlog en ze baseerde  Rode papaver  op de verpleegsters Elsie Knocker en Mairi Chisholm. Over deze twee jonge verpleegsters schreef journalist Philip Gibbs: “Deze vrouwen zagen er eerder uit of ze flauw zouden vallen bij het zien van bloed en in katzwijm zouden gaan bij de eerste granaatontploffing. Niets was minder waar. Later dacht ik met opperste verbazing terug aan de geestkracht van deze jonge vrouwen die niet alleen weinig hinder leken te ondervinden van de beschietingen, en die, met meer stalen zenuwen dan de meeste mannen, oorlogsgewonden de eerste zorg toedienden en zonder verpinken het ondraaglijke lijden van gruwelijk verminkten verzachtten.”

Een fijn boekje omdat je weet dat het niet geromantiseerd is.

169 pagina’s