uit de tijd vallen
"Je bent niet meer. Je zelf is er niet meer. Je bent buiten de tijd. Hoe leg ik het uit als ook de uitleg vast zit in de tijd? Eens vertelde mij een man uit een ver land dat daar als iemand omkomt in een oorlog van hem wordt gezegd; 'Hij is gevallen'. En zo ook jij: je bent gevallen uit de tijd." David Grossman, Uit de tijd vallen Cossee, Amsterdam Een hartverscheurend relaas van een lopende man die rouwt om zijn zoon. Daarmee begint het boek. De man moet lopen, de vrouw probeert hem ervan te weerhouden: 'Ga niet terug daarheen, keer niet weer naar die dagen, kijk niet achter je'. De man gaat. De stadschroniqueur ziet alles gebeuren en schrijft het op. De man houdt van zijn vrouw, bezingt haar ronde zachte armen. Maar het kan niet langer zo. Man: Het kan niet langer dat wij, dat de zon, dat de klokken en de winkels, dat de maan, de verliefde paren, dat bomen in de lanen groen worden, dat bloed in de aderen, dat lente en he...