Ondergrondse spoorweg

Ondergrondse spoorweg

"Toen draaide ze zich bliksemsnel om en sloeg haar armen als een ijzeren keten om hem heen.... ze klemde hem als een geliefde dicht tegen zich aan, en samen tuimelden ze de stenen treden af, het duister in."

Colson Whitehead
De ondergrondse spoorweg
Atlas Compact, Antwerpen


De oma van Cora werd gekocht voor tweehonderdtweeënnegentig dollar door een vertegenwoordiger van de plantage van de Randalls. Zo belandde ze in Georgia. Ze kreeg in gevangenschap bij verschillende mannen vijf kinderen waarvan er vier overleden. Alleen haar dochter Mabel bleef in leven en werd de moeder van Cora. Cora koestert een woede tegen haar moeder, omdat Mabel een van de weinigen is die wist te ontsnappen. Slavenjagers verdienden geld voor het vangen en terugbrengen van weggelopen slaven. Die werden dan doorgaans op gruwelijke wijze gemarteld en vermoord, als voorbeeld voor de anderen. Alleen Mabel is nooit gevonden.
Ondergrondse Spoorweg is een 'pageturner' want het boek leest als een trein. Aan de ander kant is het geen 'pageturner' omdat je bij het omslaan van elke bladzijde bang bent of het nog erger kan.
Het slavenbestaan begin 19e eeuw tart elke beschrijving.
Niks komt Cora aangewaaid,. Ze heeft een klein stukje grond wat ooit haar oma en moeder bewerkten, er groeiden een paar groenten en het was een plek waar je je even terug kon trekken. Toen kwam Blake, een sterke gespierde slaaf met nog een paar vrienden die op Cora's stukje land een hok voor zijn hond ging bouwen.
Vanaf dan leren we het temperament van Cora kennen, in de vroege morgen pakt ze een bijl en hakt daarmee het hok in elkaar. Het hout gebruikt ze als brandhout om zichzelf en haar medebewoners warm te houden. Ze is zo fel dat Blake zich koest houdt.
Ceasar ziet de kracht van Cora en overreedt haar om te vluchten. Slechts weinigen kennen het bestaan van de ondergrondse spoorweg. Die leidt hen naar South Carolina. Daar werkt Cora als Bessie eerst in een gezin en later als 'living history' in een museum, waar blanke mensen zich eraan kunnen vergapen hoe de zwarten leven.
Al die tijd is Ridgeway, een jonge slavenjager naar Cora op zoek. Weer moet ze vluchten en wordt ze door een blank echtpaar in North Carolina wekenlang verborgen op de zolder van waaruit ze zicht heeft op de wekelijkse feesten waar altijd aan het eind een zwarte werd opgehangen. In North Carolina bestond het zwarte ras niet, behalve bungelend aan een touw. Mensen die zwarten in hun huis verborgen troffen het zelfde lot.
Ridgeway vindt haar en brengt haar naar Tennesee. In een gevecht wordt Ridgeways leven gespaard maar wordt zijn compagnon gedood, Cora belandt via de ondergrondse spoorweg op Valentines Farm, waar ze even een periode van rust heeft tot ook daar de blanken de boerderij verbranden en Ridgeway Cora weer te pakken krijgt.
We weten ondertussen ook waar haar moeder Mabel is gebleven.
Cora neemt als een soort Simson wraak door Ridgeway in haar val mee te nemen.
Het is ten hemel schreiend hoe de zwarte slaven werden gebrandmerkt, misbruikt, verkocht, gemarteld, gedood. De mens is een wolf voor zijn medemens.
Ik heb het boek na een paar hoofdstukken even laten liggen omdat ik niet verder kon. Zoveel slechtheid en ellende. Je hoofd raakt er vol van.
Wat is toch de mens, wetend dat slavernij nog altijd bestaat!

347 pagina's