Bijbaantje

Nee, ik ga niet altijd over mijn zoon met Down schrijven. Ik ga ook geen namen van scholen of namen van bedrijven noemen. Maar ik ga laten zien dat je deuren kunt openen waar anderen ze dichtdoen.

Omdat we ontvreden waren over het handelingsplan voor mijn zoon, had ik een gesprek  met de leerkracht aangevraagd. Daniël zit op het Voortgezet Speciaal Onderwijs (VSO) Van mij geen kwaad woord over de school. Lesgeven aan leerlingen met een IQ onder de 70 is geen sinecure. *Respect.*

Goed, mijn dochter en ik hebben gesproken met Daniëls leerkracht en de orthopedagoog van de school. Na een tijdje vroeg de orthopedagoog ons: "Waar zien jullie Daniël als hij 20 is." Wij zeiden dat we Daniël dan betaald werk zien doen in de zachte sector, bijvoorbeeld in de keuken van een verpleeghuis. "Dan verschillen we daarover van mening", zei de orthopedagoog, "Maar daar moeten we over in gesprek blijven."

Daniël is nu 15 en mag nog vijf jaar naar het VSO. Nu al gaat de school er vanuit dat mijn zoon niet verder komt dan .... de dagbesteding. Ja, ja, in gesprek blijven. Wat kan een kind in vijf jaar leren, hallo school, wordt wakker. Daniël is als een spons, neemt alles in zich op, heeft geen gedragsprobleem, kan zich lang concentreren, kan zelfstandig werken. NOG VIJF JAAR TE GAAN.

Ah, 15-jarigen mogen een bijbaantje. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en heb gemaild naar een bedrijf in Terneuzen. Daar was Daniël al eens wezen kijken met de basisschool en hij heeft er een paar middagen stage gelopen met zijn huidige school. En? we kregen een mailtje terug met: Bel ons maar voor een afspraak. We hebben een feestmaaltijd aangericht want Daniël mag er na de kerstvakantie op de woensdagmiddag gaan werken.  *Blij*